Kaapstad ek het jou lief!

Wauw. Wat waren dit twee geweldige weken! We hebben zoveel moois gezien en gedaan dat ik bijna niet weet waar ik moet beginnen met vertellen. Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen..

Woensdagochtend ging de wekker al om 4.30, anderhalf uur later waren we onderweg naar het vliegveld waar we de tijd hadden om even te ontbijten. De vlucht ging voorspoedig en ook onze koffers hadden we snel gevonden. Dus we konden op zoek naar iemand van Carisma cars. Dat duurde even maar uiteindelijk zagen we een man met een bordje in zijn handen waarop stond: 'Miss A. Poolman'. Kan niet missen! Papierwerk en een half uurtje later zaten we in onze huurauto. Een Toyota Tazz dit keer. Na wat heen- en weer gesjees door Kaapstad kwamen we veilig aan bij het appartementencomplex in het dorpje Strand. Deze twee weken zouden we slapen in een appartement van Caroliens familie. Lekker ruim en pal aan het strand. Heerlijk!
's Avonds gelijk uit eten geweest en een planning gemaakt met wat we allemaal wilden doen en zien in Kaapstad.
Donderdag vertrokken we naar Franschhoek, een dorpje in Franse stijl, hier hebben we een wijn- & chocoladeproeverij gedaan en wat souvenirtjes gekocht. Op de snelweg maakten we kennis met de bijzondere manier van rijden, het in- en uitvoegen gaat echt gevaarlijk en de mensen rijden óf te hard óf te zacht. De laadbakken zitten vol met mensen en naast de snelweg wandelen mensen, af en toe steekt er doodleuk iemand over. Ook lopen er langs de weg veel zwervers en bedelaars, soms met borden om 'ek haat dit om hier te staan maar dis die enige manier om te oorleef' vreselijk.. We hebben in plaats van geld appels en snoepjes gegeven. Het voelde zo goed om die dankbare gezichten te zien, en voor ons is het zo iets kleins!
Van te voren werd ons ook verteld dat Kaapstad flink koud zou kunnen zijn en dat het qua klimaat op Nederland zou lijken, tot nu toe was het weer echt prachtig en dit zou de komende dagen zo blijven.
Omdat we als advies kregen 'bij helder weer gelijk de Tafelberg op' was dit het volgende dat op planning stond. Met de nadruk op 'op de planning'.. Het liep even anders: de TomTom leidde ons eerst naar de verkeerde berg waar een vriendelijke man ons de weg wees. Daar aangekomen zagen we dat de Kabelkar niet ging, we hadden sowieso zin om actief te doen dus dat was geen probleem. We reden zo ver als mocht de Tafelberg op in het kader van 'dat scheelt weer lopen'. Vol goede moed liepen we de berg op, 'Devils Peak' stond er op het bord. Wij, drie onschuldige meisjes uit Nederland, waren in de veronderstelling dat dit de naam van het pad was.
Heel wat kilometers, appels en flesjes water later (maar ook een prachtig uitzicht en geweldige natuur) kwamen we tot de conclusie dat Devils Peak een berg was en we niet vanaf de top naar Tafelberg konden. Dik anderhalf uur lopen voor 'niks' dus. Flink chagrijnig liepen we weer naar beneden.
Toen we weer in de auto zaten zag ik na een paar honderd meter een bord 'top Table Mountain' - juist, die hadden we moeten hebben. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was stonden we een op de terugweg een tijd in de file en dus hebben we ons verdriet maar weg gegeten met zelfgemaakte pizza.
Na deze dag vol tegenslagen zijn we zaterdag naar Bettiesbaai geweest, hier hebben we pinguïns gezien, super leuke beestjes met een iets mindere lichaamsgeur.
Het uitzicht maakte veel goed, m'n camera heeft weer prachtige plaatjes afgeleverd! Daarna gingen we naar Harold Porter National Garden waar we ook weer veel moois hebben gezien.
Toen we even later aan het lunchen waren besloten we om ook naar Hermanus te gaan, Hermanus staat er om bekend dat er walvissen te zien zijn. Zo gezegd, zo gedaan. We genoten van een -alweer- prachtig uitzicht en ik heb welgeteld één walvisstaart gezien en een spuitend iets maar goed, dat kon ook weer van de to-do-list!
De terugweg was adembenemend, overal waar ik keek zag ik bergen en een prachtig blauwe zee. Echt een Meesterwerk!
Zondag hebben we met z'n drieën Bijbelstudie gehouden, want wat is nou een betere locatie dan op het strand?
Later op de dag vertrokken we naar Cape Point en Kaap die Goeie Hoop. Op dat moment waren we in het meest zuidelijke punt van het vasteland van Afrika. Bijzonder! Hier zagen we struisvogels langs de kant van de weg lopen. Op en top Afrika.
Maandag zijn we naar het kasteel van Jan van Riebeeck geweest (de oprichter van Kaapstad en jawel, een Nederlander). Rik, Rebekka en Stephan hadden ons verteld dat we echt de wisseling van de wacht en het daaropvolgend kanonschot moesten meemaken. Het kanonschot was echt hilarisch, een mini kanonnetje van 50cm werd neergezet maar de knal daarentegen was groots. Na een rondleiding door het kasteel hebben we Kaapstad verder verkend, onder de lunch kwam er een straatmuzikant naar ons toe. We gaven hem wat geld en toen hij hoorde dat we uit Nederland kwamen vertelde hij dat hij met Nick en Simon heeft opgetreden tijdens de opnames van hun programma. Super grappig! Nick en Simon bij deze: de groetjes van Joe! ;)
Maandagavond hebben we pilaf à la familie van Middelkoop gegeten en genoten van onze avond.
De dag erna hadden we een vrije dag gepland, zelf was ik best moe van al die indrukken en lange dagen - we hebben maar één dag voor 20.00 aan ons avondeten gezeten!
Toch waren Kylie en ik al vroeg wakker en liepen toen ons appartement uit waar we twee minuten later op het strand een wandeling konden maken, hier hebben we prachtige schelpen gevonden. Toen Linda ook eindelijk wakker was zijn we naar een marktje geweest en hebben we geshopt, alweer ja, laten we het erop houden dat de koffer voller mee terug naar huis gaat. :)
Voor woensdag was de weersvoorspelling iets minder en hebben we op z'n Engels ontbeten (ei, bacon, toast, jam) bij een bistro aan het strand en gingen we naar Sylvan Vale voor een wine tasting. Hier kregen we 4 verschillende wijnen om te proeven, erg lekker!
Het was nog best vroeg toen we naar huis gingen maar omdat onze motorkap al vanaf het begin niet goed dicht zat wilden we dit even aan het verhuurbedrijf melden. Ze hadden de vorige dag niet teruggebeld (toen had ik ook al contact opgenomen maar de receptioniste snapte niks van mijn verhaal over de 'fuel cap') belde ik nog een keer. Of we even langs wilden rijden, ja joh - maar driekwartier rijden vanaf hier.. Maar goed, we gaan voor veilig! Daar aangekomen liep ik naar het eerste beste mannetje 'aah you are the girls from the fuel cap', ik liet hem het probleem zien en meneer begon gelijk heel hard te lachen 'this is not the fuel cap, this is the bonnet!!' aaaah oké. Nou prima maar hij moet toch dicht. Hilarisch natuurlijk: meneer kreeg 'm in één keer dicht (en het lag echt niet aan ons want we hadden er al drie andere mannen naar laten kijken). Gelukkig stond ik er met mijn neus bovenop en weet ik nu hoe het moet.
Donderdag was het paardrij-dag! Eind van de middag kwamen we terecht in alweer zo'n mooi landschap in de bergen.
Na wat papierwerk bij John - type cowboy, rauwe stem, vrouwenversierder - kozen we een cap en stonden de paarden al voor ons klaar. Ik mocht rijden op Love, een prachtig bruin paard met donkere manen: precies zo eentje als ik vroeger altijd wilde. De eerste minuut op Love was wat onwennig omdat het minstens 10 jaar terug is dat ik voor het laatst op een paard zat. Na wat instructies konden we gaan. In een rijtje van zeven reden we heuvels op en heuvels af, lekker hobbelen door de wijngaarden en prachtige natuur. Na anderhalf uur was de rit voorbij en toen had ik ook echt wel last van m'n rug en beenspieren. Op de terugweg stopten we bij een tankstation, wij zaten rustig te wachten op onze volle tank (want dit wordt voor je gedaan) totdat het mannetje naar ons toe kwam en zei dat 'ie de tankdop niet los kreeg. Nee inderdaad, we hadden nog niet genoeg gedoe met onze auto gehad.. Even later stonden er vijf mannen om onze auto heen te klooien met de sleutel en ik zag het al voor me dat we lopend terug moesten. Uiteindelijk lukte het en konden we met een gerust hart uit eten gaan, Binnenhof heette het, een restaurant met Nederlandse eigenaar en natuurlijk heb ik als toetje Hollands Appeltaart gegeten, mmm!
Vrijdag was het dan eindelijk zo ver, we zouden paragliden! Ik had het expres tegen niemand gezegd omdat ik mama niet onnodig ongerust wilde maken. Het feest zou bijna niet doorgaan vanwege te veel wind maar gelukkig nam de wind af en konden we 's middags naar Signal Hill rijden. Hier tekenden we voor het feit dat ze niet aansprakelijk waren etc., toen voelde ik me toch wel even schuldig dat ik niks had gezegd maar tijd om daar langer over na te denken had ik niet, uit het busje sprongen drie mannen: 'you are team Kylie' YES we are! Voor ik het wist had ik een helm op m'n hoofd en kreeg ik een soort rugzak om. Na twintig klikjes en een korte ontmoeting met pilot Peter moest ik al gaan rennen. Nog even snel zwaaien naar Linda en Kylie en daar ging ik! WAUW! Wat een uitzicht! Ik had een geweldige vlucht, er waren veel paragliders maar wij vlogen het hoogst van iedereen! Na zo'n 10 minuten gingen we ons klaarmaken om te landen maar eerst nog tollen boven de zee, echt heel gaaf en het zou me niet verbazen als Peter inmiddels doof is van mijn gegil, haha. De landing ging ook heel soepel en voor ik het wist zat ik weer in de auto terug naar de top.
Het was nog vroeg op de middag dus poging 2 om op de Tafelberg te komen stond op het programma. Helaas was het huge druk bij de kabelbaan en wandelend zou het 2.5u zijn.
Je zòu denken dat we eindelijk wat hadden geleerd van onze naïeve toeristenhouding en de dag erna om 8u bij de kabelbaan zouden zijn maar nee, 9.30 waren we er en de rij was minstens zo lang als de dag ervoor.. Vandaag moesten en zouden we die verrekte berg op, want Kaapstad zonder op de Tafelberg geweest te zijn kan natuurlijk niet! Om 12.00 stonden we dan eindelijk op de top, het uitzicht was het wachten dubbel en dwars waard! Zo ongelofelijk mooi en hoog.
Nadat we zeker wisten dat er van ons alledrie een mooi plaatje was gingen we weer terug en hebben we de dag afgesloten in de (luxe!) bioscoop. Heerlijk: stoel op ligstand, zielige film, chocola binnen handbereik en lekker meehuilen. 's Avonds voor de laatste keer uit eten bij Ben's, officieel ons favoriete restaurant in Kaapstad.
Kylie had het leuke om met z'n drieën in het tweepersoonsbed te gaan slapen, dit sliep prima want zondag werden we om 13.45 pas wakker, haha! Voor het eerst deze vakantie zijn we toen gaan zonnen op het strand en hebben we onder het genot van een picknick een rustdag gehouden.
Gisteren konden we rustig onze koffers inpakken en in het vliegtuig had ik de tijd om deze blog te typen.

Ik heb echt ontzettend genoten van de vakantie in een heel ander en toeristischer gedeelte van Zuid-Afrika. Arm en rijk liggen dichtbij elkaar. Langs de snelweg hebben we veel sloppenwijken gezien, erg apart want boven elk golfplaten huisje hangt een schotel voor televisie.
Nu zijn we een kleine week 'thuis' (sorry mam) in Pretoria om vervolgens aanstaande maandag voor twee weken naar township Venda te gaan, hier slapen we in een gastgezin en gaan we lesgeven op een school met donkere kinderen. Ik ben benieuwd!

P.s
Na m'n blog even over gelezen te hebben zie ik dat ik ontzettend vaak de woorden 'prachtig' 'heerlijk' en 'mooi' gebruik. Dat is dan gelijk de korte versie van deze blog en dan nóg weet je pas waar ik het allemaal over heb als je het echt ziet. Ik heb in ieder geval nog nooit zo'n actieve vakantie gehad en ik wil zeker nog een keer terug naar Kaapstad!