'n Hartseer week
Door: Astrid Poolman
Blijf op de hoogte en volg Astrid
08 November 2014 | Zuid-Afrika, Pretoria
Als je deze titel lees klinkt het niet heel vrolijk en dat was het ook niet deze week.
Daarom twijfelde ik of ik over deze gebeurtenis moest vertellen maar ik denk dat het goed is om naast alle fijne en leuke ervaringen ook verdrietige gebeurtenissen te delen.
Afgelopen weekend genoot ik van alle 'luxe' na Venda en maakte ik in mijn hoofd een lijstje met activiteiten die ik nog moest doen op stage want er waren nog maar twee weken over!
Maandagochtend besefte ik weer dat Gods plannen niet altijd hetzelfde zijn als die van mij..
Toen Kylie en ik bij de Dirk Postma skool aankwamen moesten we omrijden en stond Lienke ons op te wachten, ik kreeg gelijk het gevoel dat er iets aan de hand was.
Inderdaad, er was iets verschrikkelijks gebeurt; een leerling uit mijn stageklas had zelfmoord gepleegd in de kerk naast school..
Marnus, de jongen die vanaf de eerste dag al z'n eigen unieke ding deed en die ik in de afgelopen maanden heb mogen leren kennen als een niet altijd even brave leerling maar wel met veel liefde voor God, voor dieren en ook voor ons als onderwijzers.
Ik kon niet geloven dat hij er nu ineens niet meer was.
In de lerarenkamer hoorde ik dat hij depressief was en medicijnen slikte, de traumatische ervaring van de week ervoor (plotseling overlijden van de vader van een leerling uit graad 7) had veel impact op hem. We hebben met z'n allen uit de Bijbel gelezen en elkaar getroost.
Bizar om ineens in zo'n situatie te zitten.
's Middags hebben we even koffie gedronken en gepraat met Carolien. Zij liet ons het nieuwsbericht zien wat op internet stond. Hier stond 'mijn' foto bij: de foto die ik van Marnus had gemaakt tijdens de Nederlandse les die Kylie en ik hadden gegeven en waar hij zo van had genoten! Mooi om naast deze foto als herinnering ook zelf nog een briefje van hem te hebben:
'Ek hou baie van die les ek wil he ons moet nog 'n les kry oor die lekker werk.
Baai juffrou Astrit en Kylie. Liefde'
De rest van de week was de school weer geopend, deze dagen heb ik veel 'drukkies' gegeven en geluisterd naar de kinderen. Mijn klas haalde herinneringen op en maakten kaartjes voor de nabestaanden. De kinderen zijn goed opgevangen, er was een traumateam aanwezig waar leerllingen, als ze er behoefte aan hadden, mee konden praten.
Naast de leerlingen werden wij als Hollandse studenten ook goed opgevangen, onze stagebegeleidster Saskia nam tijd voor ons en de dominee kwam langs om te praten en bidden.
Vrijdagochtend was er in de kerk een troostdienst voor leerlingen en geïnteresseerden. 's Middags was de begrafenis en dat vond ik erg moeilijk. Als je voor buitenlandstage kiest houd je met veel dingen rekening, maar niet met het feit om bij het graf van een veel te jonge leerling te staan..
Gelukkig mag Marnus nu de op de Mooiste plek zijn!
Naast al deze vreemde dagen gaat het gewone leven (gelukkig!) verder.
Er was tijd voor onze eerste Hollandse zelfgebakken appeltaart, we hebben het hardlopen weer opgepakt, zijn naar de bioscoop geweest en hebben gezellig een drankje gedaan met de Afrikaanse meiden waarmee we naar de universiteit van Pretoria waren geweest.
Vrijdagavond hadden we het verlovingsfeestje van Anne Berthe en Gerben met als thema 'Lord of the Rings', dus we mochten ons verkleden!
Heel erg leuk om weer te 'gesels' en om van Gerbens vader te horen 'waar het julle geleer om so mooi Afrikaans te praat? Dit klink fenomenaal!!' dus bij deze een compliment voor juffrou Ellie!
Nu is het tijd voor weekend; lekker uitrusten, van de zon genieten, morgen het avondmaal meevieren en dan.. Onze laatste stageweek. Time flies!
'n drukkie, Astrid
p.s. Bedankt voor de reacties die ik elke keer krijg, erg leuk om te lezen!
Mocht je een kaartje of iets gestuurd hebben, ook bedankt maar er is hier nog steeds geen post voor mij aangekomen en mijn eigen verstuurde kaarten komen helaas ook niet aan.
Daarom twijfelde ik of ik over deze gebeurtenis moest vertellen maar ik denk dat het goed is om naast alle fijne en leuke ervaringen ook verdrietige gebeurtenissen te delen.
Afgelopen weekend genoot ik van alle 'luxe' na Venda en maakte ik in mijn hoofd een lijstje met activiteiten die ik nog moest doen op stage want er waren nog maar twee weken over!
Maandagochtend besefte ik weer dat Gods plannen niet altijd hetzelfde zijn als die van mij..
Toen Kylie en ik bij de Dirk Postma skool aankwamen moesten we omrijden en stond Lienke ons op te wachten, ik kreeg gelijk het gevoel dat er iets aan de hand was.
Inderdaad, er was iets verschrikkelijks gebeurt; een leerling uit mijn stageklas had zelfmoord gepleegd in de kerk naast school..
Marnus, de jongen die vanaf de eerste dag al z'n eigen unieke ding deed en die ik in de afgelopen maanden heb mogen leren kennen als een niet altijd even brave leerling maar wel met veel liefde voor God, voor dieren en ook voor ons als onderwijzers.
Ik kon niet geloven dat hij er nu ineens niet meer was.
In de lerarenkamer hoorde ik dat hij depressief was en medicijnen slikte, de traumatische ervaring van de week ervoor (plotseling overlijden van de vader van een leerling uit graad 7) had veel impact op hem. We hebben met z'n allen uit de Bijbel gelezen en elkaar getroost.
Bizar om ineens in zo'n situatie te zitten.
's Middags hebben we even koffie gedronken en gepraat met Carolien. Zij liet ons het nieuwsbericht zien wat op internet stond. Hier stond 'mijn' foto bij: de foto die ik van Marnus had gemaakt tijdens de Nederlandse les die Kylie en ik hadden gegeven en waar hij zo van had genoten! Mooi om naast deze foto als herinnering ook zelf nog een briefje van hem te hebben:
'Ek hou baie van die les ek wil he ons moet nog 'n les kry oor die lekker werk.
Baai juffrou Astrit en Kylie. Liefde'
De rest van de week was de school weer geopend, deze dagen heb ik veel 'drukkies' gegeven en geluisterd naar de kinderen. Mijn klas haalde herinneringen op en maakten kaartjes voor de nabestaanden. De kinderen zijn goed opgevangen, er was een traumateam aanwezig waar leerllingen, als ze er behoefte aan hadden, mee konden praten.
Naast de leerlingen werden wij als Hollandse studenten ook goed opgevangen, onze stagebegeleidster Saskia nam tijd voor ons en de dominee kwam langs om te praten en bidden.
Vrijdagochtend was er in de kerk een troostdienst voor leerlingen en geïnteresseerden. 's Middags was de begrafenis en dat vond ik erg moeilijk. Als je voor buitenlandstage kiest houd je met veel dingen rekening, maar niet met het feit om bij het graf van een veel te jonge leerling te staan..
Gelukkig mag Marnus nu de op de Mooiste plek zijn!
Naast al deze vreemde dagen gaat het gewone leven (gelukkig!) verder.
Er was tijd voor onze eerste Hollandse zelfgebakken appeltaart, we hebben het hardlopen weer opgepakt, zijn naar de bioscoop geweest en hebben gezellig een drankje gedaan met de Afrikaanse meiden waarmee we naar de universiteit van Pretoria waren geweest.
Vrijdagavond hadden we het verlovingsfeestje van Anne Berthe en Gerben met als thema 'Lord of the Rings', dus we mochten ons verkleden!
Heel erg leuk om weer te 'gesels' en om van Gerbens vader te horen 'waar het julle geleer om so mooi Afrikaans te praat? Dit klink fenomenaal!!' dus bij deze een compliment voor juffrou Ellie!
Nu is het tijd voor weekend; lekker uitrusten, van de zon genieten, morgen het avondmaal meevieren en dan.. Onze laatste stageweek. Time flies!
'n drukkie, Astrid
p.s. Bedankt voor de reacties die ik elke keer krijg, erg leuk om te lezen!
Mocht je een kaartje of iets gestuurd hebben, ook bedankt maar er is hier nog steeds geen post voor mij aangekomen en mijn eigen verstuurde kaarten komen helaas ook niet aan.
-
08 November 2014 - 11:41
Renske:
Trots op je! ❤️ -
08 November 2014 - 11:44
Leone:
Wow wat heftig as!
Daar staat je wereld wel even stil door.
Maar een ding is zeker God is bij jullie!
Heel veel sterkte met het verwerken van deze gebeurtenis,
Maar ga ook zeker nog genieten van de laatste weken in
Het prachtige Zuid-Afrika!!
Liefs Leo -
08 November 2014 - 12:20
Jennie:
hey Astrid ,
Sterkte met alles, geniet nog van het mooie weer, zo langzamerhand begint het hier frisser te worden.
We kunnen nu de winterjas aan
Groetjes vanuut de city.
Jennie -
08 November 2014 - 13:57
Kim:
Heftig... Mooi geschreven. Ontroerend.En wat een mooie herinnering voor jullie dat hij zo'n lief briefje gaf!! Xxx -
08 November 2014 - 14:25
Ellie Knol:
Hallo Astrid, wat 'n verdrietige week!! Mooi dat ons mag weet ons is almal in SY hand, né?
Sê net vir pa Meijer sy a.s. skoondogter het ook afrikaans van my geleer :) Sê groete vir AnneBerthe en Gerben!
en geniet van die laaste week... -
08 November 2014 - 18:47
Beertje:
Dat is heftig zeg. Veel succes en sterkte en ook veel plezier met de mensen om je heen. Groetjes Beertje
-
08 November 2014 - 19:52
Papa:
Lieve Astrid,
In de eerste plaats heb ik bewondering dat jij ook deze blog met dit nieuws deelt met ons allen. Als ik deze blog lees dan moet ik wel een paar keer slikken hoor. Wij zijn in gedachten bij jullie en wij bidden voor de familie van Marnus en voor jullie allemaal. God laat nooit los het werk wat zijn hand eens begonnen is. Zo heeft HIJ het leven van Marnus eens aan de ouders gegeven en nu heeft HIJ dat tot zich genomen. Naar de mens gesproken is dat veel te jong en ben je geneigd te vragen; Waarom? En waarom op deze manier? Onze levensreis is niet over een vlakke zeespiegel, en ook Marnus kende zijn depressie's. En toch mogen wij elkaar vertellen dat hij in veilige handen bij ZIJN Vader is. Moeilijk om te begrijpen en te aanvaarden. Nu alleen maar "Amen" zeggen en onze handen in Gods hand leggen en dat doen wij met gebroken stem. Goed om te lezen dat het leven en de stage van jullie weer verder gaat. Dat wordt ook van ons gevraagd hoor. Niet stil blijven staan en verder gaan. Ja, ook wij zijn onderweg, wij mogen genieten van al het moois in deze schepping.
Deze keer een innige omhelzing in gedachten en een aai door je blonde haren!
Liefs van Pa -
08 November 2014 - 20:50
Annet:
Lieverd!
Wat een nare en emotionele week zo! Werd geraakt door je verhaal en ik denk aan je en de mensen daar en bid voor ze. Wat goed dat je het deelt:) mindere dingen horen er helaas ook bij en fijn dat jullie goed worden opgevangen en ook jullie hetzelfde kunnen doen voor de leerlingen. Ik ben trots op je!
Ik hoop dat je nog lekker van je laatste stagedagen kan genieten en succes met de dingen die je voor school moet doen (verslag etc)
Ek het jou lief!
Kusjes -
11 November 2014 - 19:35
Niek & Suus:
Mooi As! Zet hm op.
Geniet vooral van alles daar, het lekkere weer en de mooie dingen die je daar nog mee maakt.
Over een paar weekjes alweer thuis!
Ook wij hadden kaartje gestuurd maar die is dus nog niet aangekomen... :(
Liefsx tot snel -
13 November 2014 - 11:02
Margreet:
Hoi Astepit,
Heftig om je verdrietige verhaal te lezen over een leerling uit je klas... We denken aan jou en de nabestaanden van Marnus in ons gebed.
Voor de rest nog heel fijne laatste dagen gewenst in t mooie Suidafrika en tot horens!!
Liefs Margreet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
